дзеепрыме́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзеепрыме́тны дзеепрыме́тная дзеепрыме́тнае дзеепрыме́тныя
Р. дзеепрыме́тнага дзеепрыме́тнай
дзеепрыме́тнае		 дзеепрыме́тнага дзеепрыме́тных
Д. дзеепрыме́тнаму дзеепрыме́тнай дзеепрыме́тнаму дзеепрыме́тным
В. дзеепрыме́тны (неадуш.)
дзеепрыме́тнага (адуш.)		 дзеепрыме́тную дзеепрыме́тнае дзеепрыме́тныя (неадуш.)
дзеепрыме́тных (адуш.)
Т. дзеепрыме́тным дзеепрыме́тнай
дзеепрыме́тнаю		 дзеепрыме́тным дзеепрыме́тнымі
М. дзеепрыме́тным дзеепрыме́тнай дзеепрыме́тным дзеепрыме́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)