дзве́ньканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| дзве́ньканне | |
| дзве́нькання | |
| дзве́ньканню | |
| дзве́ньканне | |
| дзве́ньканнем | |
| дзве́ньканні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)