дзве́ньканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзве́ньканне
Р. дзве́нькання
Д. дзве́ньканню
В. дзве́ньканне
Т. дзве́ньканнем
М. дзве́ньканні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)