двушлю́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двушлю́бны двушлю́бная двушлю́бнае двушлю́бныя
Р. двушлю́бнага двушлю́бнай
двушлю́бнае		 двушлю́бнага двушлю́бных
Д. двушлю́бнаму двушлю́бнай двушлю́бнаму двушлю́бным
В. двушлю́бны (неадуш.)
двушлю́бнага (адуш.)		 двушлю́бную двушлю́бнае двушлю́бныя (неадуш.)
двушлю́бных (адуш.)
Т. двушлю́бным двушлю́бнай
двушлю́бнаю		 двушлю́бным двушлю́бнымі
М. двушлю́бным двушлю́бнай двушлю́бным двушлю́бных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)