двухуко́сны
прыметнік, адносны
двухуко́сны | двухуко́сная | двухуко́снае | двухуко́сныя | |
двухуко́снага | двухуко́снай двухуко́снае |
двухуко́снага | двухуко́сных | |
двухуко́снаму | двухуко́снай | двухуко́снаму | двухуко́сным | |
двухуко́сны ( двухуко́снага ( |
двухуко́сную | двухуко́снае | двухуко́сныя ( двухуко́сных ( |
|
двухуко́сным | двухуко́снай двухуко́снаю |
двухуко́сным | двухуко́снымі | |
двухуко́сным | двухуко́снай | двухуко́сным | двухуко́сных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)