двухуко́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двухуко́сны двухуко́сная двухуко́снае двухуко́сныя
Р. двухуко́снага двухуко́снай
двухуко́снае
двухуко́снага двухуко́сных
Д. двухуко́снаму двухуко́снай двухуко́снаму двухуко́сным
В. двухуко́сны (неадуш.)
двухуко́снага (адуш.)
двухуко́сную двухуко́снае двухуко́сныя (неадуш.)
двухуко́сных (адуш.)
Т. двухуко́сным двухуко́снай
двухуко́снаю
двухуко́сным двухуко́снымі
М. двухуко́сным двухуко́снай двухуко́сным двухуко́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)