двухузго́р’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| двухузго́р’е | двухузго́р’і | |
| двухузго́р’я | двухузго́р’яў | |
| двухузго́р’ю | двухузго́р’ям | |
| двухузго́р’е | двухузго́р’і | |
| двухузго́р’ем | двухузго́р’ямі | |
| двухузго́р’і | двухузго́р’ях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)