двухмо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| двухмо́ўнік | двухмо́ўнікі | |
| двухмо́ўніка | двухмо́ўнікаў | |
| двухмо́ўніку | двухмо́ўнікам | |
| двухмо́ўніка | двухмо́ўнікаў | |
| двухмо́ўнікам | двухмо́ўнікамі | |
| двухмо́ўніку | двухмо́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)