двухмо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двухмо́ўнік двухмо́ўнікі
Р. двухмо́ўніка двухмо́ўнікаў
Д. двухмо́ўніку двухмо́ўнікам
В. двухмо́ўніка двухмо́ўнікаў
Т. двухмо́ўнікам двухмо́ўнікамі
М. двухмо́ўніку двухмо́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)