двухвантро́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двухвантро́бка двухвантро́бкі
Р. двухвантро́бкі двухвантро́бак
Д. двухвантро́бцы двухвантро́бкам
В. двухвантро́бку двухвантро́бак
Т. двухвантро́бкай
двухвантро́бкаю
двухвантро́бкамі
М. двухвантро́бцы двухвантро́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)