двухвантро́бка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
двухвантро́бка | двухвантро́бкі | |
двухвантро́бкі | двухвантро́бак | |
двухвантро́бцы | двухвантро́бкам | |
двухвантро́бку | двухвантро́бак | |
двухвантро́бкай двухвантро́бкаю |
двухвантро́бкамі | |
двухвантро́бцы | двухвантро́бках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)