двусе́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двусе́чны двусе́чная двусе́чнае двусе́чныя
Р. двусе́чнага двусе́чнай
двусе́чнае		 двусе́чнага двусе́чных
Д. двусе́чнаму двусе́чнай двусе́чнаму двусе́чным
В. двусе́чны (неадуш.)
двусе́чнага (адуш.)		 двусе́чную двусе́чнае двусе́чныя (неадуш.)
двусе́чных (адуш.)
Т. двусе́чным двусе́чнай
двусе́чнаю		 двусе́чным двусе́чнымі
М. двусе́чным двусе́чнай двусе́чным двусе́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)