двузу́бнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| двузу́бнік | двузу́бнікі | |
| двузу́бніка | двузу́бнікаў | |
| двузу́бніку | двузу́бнікам | |
| двузу́бнік | двузу́бнікі | |
| двузу́бнікам | двузу́бнікамі | |
| двузу́бніку | двузу́бніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)