дво́ечніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дво́ечніца дво́ечніцы
Р. дво́ечніцы дво́ечніц
Д. дво́ечніцы дво́ечніцам
В. дво́ечніцу дво́ечніц
Т. дво́ечніцай
дво́ечніцаю		 дво́ечніцамі
М. дво́ечніцы дво́ечніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)