дво́ечнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дво́ечнік дво́ечнікі
Р. дво́ечніка дво́ечнікаў
Д. дво́ечніку дво́ечнікам
В. дво́ечніка дво́ечнікаў
Т. дво́ечнікам дво́ечнікамі
М. дво́ечніку дво́ечніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)