дваяшлю́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваяшлю́бны дваяшлю́бная дваяшлю́бнае дваяшлю́бныя
Р. дваяшлю́бнага дваяшлю́бнай
дваяшлю́бнае		 дваяшлю́бнага дваяшлю́бных
Д. дваяшлю́бнаму дваяшлю́бнай дваяшлю́бнаму дваяшлю́бным
В. дваяшлю́бны (неадуш.)
дваяшлю́бнага (адуш.)		 дваяшлю́бную дваяшлю́бнае дваяшлю́бныя (неадуш.)
дваяшлю́бных (адуш.)
Т. дваяшлю́бным дваяшлю́бнай
дваяшлю́бнаю		 дваяшлю́бным дваяшлю́бнымі
М. дваяшлю́бным дваяшлю́бнай дваяшлю́бным дваяшлю́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)