дварэ́цкі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. дварэ́цкі дварэ́цкія
Р. дварэ́цкага дварэ́цкіх
Д. дварэ́цкаму дварэ́цкім
В. дварэ́цкага дварэ́цкіх
Т. дварэ́цкім дварэ́цкімі
М. дварэ́цкім дварэ́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)