даўбе́нь
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| даўбе́нь | даўбені | |
| даўбеня | даўбеняў | |
| даўбеню | даўбеням | |
| даўбеня | даўбеняў | |
| даўбенем | даўбенямі | |
| даўбеню | даўбенях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)