дачува́ць
‘спазнаваць, чуць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| дачува́ю | дачува́ем | |
| дачува́еш | дачува́еце | |
| дачува́е | дачува́юць | |
| Прошлы час | ||
| дачува́ў | дачува́лі | |
| дачува́ла | ||
| дачува́ла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| дачува́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)