дачасава́ць
‘дачакацца каго-небудзь, чаго-небудзь; правесці час у чаканні’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| дачасу́ю | дачасу́ем | |
| дачасу́еш | дачасу́еце | |
| дачасу́е | дачасу́юць | |
| Прошлы час | ||
| дачасава́ў | дачасава́лі | |
| дачасава́ла | ||
| дачасава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| дачасу́й | дачасу́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дачасава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)