дафі́на
‘жонка дафіна - наследніка французскага прастола’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дафі́на | дафі́ны | |
| дафі́ны | дафі́н | |
| дафі́не | дафі́нам | |
| дафі́ну | дафі́н | |
| дафі́най дафі́наю |
дафі́намі | |
| дафі́не | дафі́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)