датыркне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
датыркне́нне | датыркне́нні | |
датыркне́ння | датыркне́нняў | |
датыркне́нню | датыркне́нням | |
датыркне́нне | датыркне́нні | |
датыркне́ннем | датыркне́ннямі | |
датыркне́нні | датыркне́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)