датыркне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| датыркне́нне | датыркне́нні | |
| датыркне́ння | датыркне́нняў | |
| датыркне́нню | датыркне́нням | |
| датыркне́нне | датыркне́нні | |
| датыркне́ннем | датыркне́ннямі | |
| датыркне́нні | датыркне́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)