датачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. датачу́ дато́чым
2-я ас. дато́чыш дато́чыце
3-я ас. дато́чыць дато́чаць
Прошлы час
м. датачы́ў датачы́лі
ж. датачы́ла
н. датачы́ла
Загадны лад
2-я ас. датачы́ датачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час датачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)