дасвядчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дасвядчэ́нне дасвядчэ́нні
Р. дасвядчэ́ння дасвядчэ́нняў
Д. дасвядчэ́нню дасвядчэ́нням
В. дасвядчэ́нне дасвядчэ́нні
Т. дасвядчэ́ннем дасвядчэ́ннямі
М. дасвядчэ́нні дасвядчэ́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)