дасвядча́ць
‘даводзіць да ведама, расказваць, сведчыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| дасвядча́ю | дасвядча́ем | |
| дасвядча́еш | дасвядча́еце | |
| дасвядча́е | дасвядча́юць | |
| Прошлы час | ||
| дасвядча́ў | дасвядча́лі | |
| дасвядча́ла | ||
| дасвядча́ла | ||
| Загадны лад | ||
| дасвядча́й | дасвядча́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дасвядча́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)