дасве́дчыць
‘давесці да ведама, расказаць, засведчыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| дасве́дчу | дасве́дчым | |
| дасве́дчыш | дасве́дчыце | |
| дасве́дчыць | дасве́дчаць | |
| Прошлы час | ||
| дасве́дчыў | дасве́дчылі | |
| дасве́дчыла | ||
| дасве́дчыла | ||
| Загадны лад | ||
| дасве́дчы | дасве́дчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дасве́дчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)