дапаўза́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дапаўза́ю дапаўза́ем
2-я ас. дапаўза́еш дапаўза́еце
3-я ас. дапаўза́е дапаўза́юць
Прошлы час
м. дапаўза́ў дапаўза́лі
ж. дапаўза́ла
н. дапаўза́ла
Загадны лад
2-я ас. дапаўза́й дапаўза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дапаўза́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)