дакіда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
дакіда́нне | дакіда́нні | |
дакіда́ння | дакіда́нняў | |
дакіда́нню | дакіда́нням | |
дакіда́нне | дакіда́нні | |
дакіда́ннем | дакіда́ннямі | |
дакіда́нні | дакіда́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)