даклы́баць

‘з цяжкасцю дайсці, дачыкільгаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даклы́баю даклы́баем
2-я ас. даклы́баеш даклы́баеце
3-я ас. даклы́бае даклы́баюць
Прошлы час
м. даклы́баў даклы́балі
ж. даклы́бала
н. даклы́бала
Загадны лад
2-я ас. даклы́бай даклы́байце
Дзеепрыслоўе
прош. час даклы́баўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)