даду́мванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| даду́мванне | даду́мванні | |
| даду́мвання | даду́мванняў | |
| даду́мванню | даду́мванням | |
| даду́мванне | даду́мванні | |
| даду́мваннем | даду́мваннямі | |
| даду́мванні | даду́мваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)