дадзе́ржыць

‘датрымаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дадзе́ржу дадзе́ржым
2-я ас. дадзе́ржыш дадзе́ржыце
3-я ас. дадзе́ржыць дадзе́ржаць
Прошлы час
м. дадзе́ржыў дадзе́ржылі
ж. дадзе́ржыла
н. дадзе́ржыла
Дзеепрыслоўе
прош. час дадзе́ржыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)