даго́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| даго́днік | даго́днікі | |
| даго́дніка | даго́днікаў | |
| даго́дніку | даго́днікам | |
| даго́дніка | даго́днікаў | |
| даго́днікам | даго́днікамі | |
| даго́дніку | даго́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)