даві́нчваць

‘заканчваць вінціць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даві́нчваю даві́нчваем
2-я ас. даві́нчваеш даві́нчваеце
3-я ас. даві́нчвае даві́нчваюць
Прошлы час
м. даві́нчваў даві́нчвалі
ж. даві́нчвала
н. даві́нчвала
Загадны лад
2-я ас. даві́нчвай даві́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даві́нчваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)