дабудо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дабудо́ва | дабудо́вы | |
| дабудо́вы | дабудо́ў | |
| дабудо́ве | дабудо́вам | |
| дабудо́ву | дабудо́вы | |
| дабудо́вай дабудо́ваю |
дабудо́вамі | |
| дабудо́ве | дабудо́вах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)