дабрамы́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дабрамы́снік | дабрамы́снікі | |
| дабрамы́сніка | дабрамы́снікаў | |
| дабрамы́сніку | дабрамы́снікам | |
| дабрамы́сніка | дабрамы́снікаў | |
| дабрамы́снікам | дабрамы́снікамі | |
| дабрамы́сніку | дабрамы́сніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)