дабрамы́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дабрамы́снік дабрамы́снікі
Р. дабрамы́сніка дабрамы́снікаў
Д. дабрамы́сніку дабрамы́снікам
В. дабрамы́сніка дабрамы́снікаў
Т. дабрамы́снікам дабрамы́снікамі
М. дабрамы́сніку дабрамы́сніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)