дабралю́б
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дабралю́б | дабралю́бы | |
| дабралю́ба | дабралю́баў | |
| дабралю́бу | дабралю́бам | |
| дабралю́ба | дабралю́баў | |
| дабралю́бам | дабралю́бамі | |
| дабралю́бе | дабралю́бах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)