дабраве́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дабраве́снік дабраве́снікі
Р. дабраве́сніка дабраве́снікаў
Д. дабраве́сніку дабраве́снікам
В. дабраве́сніка дабраве́снікаў
Т. дабраве́снікам дабраве́снікамі
М. дабраве́сніку дабраве́сніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)