гурці́ць
‘набіваць на манеце рабро, абадок (гурціць манеты); збіраць, зганяць каго-небудзь у гурт’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| гурчу́ | гурці́м | |
| гурці́ш | гурціце́ | |
| гурці́ць | гурця́ць | |
| Прошлы час | ||
| гурці́ў | гурці́лі | |
| гурці́ла | ||
| гурці́ла | ||
| Загадны лад | ||
| гурці́ | гурці́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| гурцячы́ | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)