гукаві́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гукаві́к | гукавікі́ | |
| гукавіка́ | гукавіко́ў | |
| гукавіку́ | гукавіка́м | |
| гукавіка́ | гукавіко́ў | |
| гукавіко́м | гукавіка́мі | |
| гукавіку́ | гукавіка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)