горадабудаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. горадабудаўні́к горадабудаўнікі́
Р. горадабудаўніка́ горадабудаўніко́ў
Д. горадабудаўніку́ горадабудаўніка́м
В. горадабудаўніка́ горадабудаўніко́ў
Т. горадабудаўніко́м горадабудаўніка́мі
М. горадабудаўніку́ горадабудаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)