гно́табіёт
‘жывёла, што вырасла ва ўмовах поўнай стэрыльнасці’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гно́табіёт | гно́табіёты | |
| гно́табіёта | гно́табіётаў | |
| гно́табіёту | гно́табіётам | |
| гно́табіёта | гно́табіётаў | |
| гно́табіётам | гно́табіётамі | |
| гно́табіёце | гно́табіётах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)