гно́мік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| гно́мік | гно́мікі | |
| гно́міка | гно́мікаў | |
| гно́міку | гно́мікам | |
| гно́міка | гно́мікаў | |
| гно́мікам | гно́мікамі | |
| гно́міку | гно́міках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)