глуздану́ць

‘ударыць па галаве каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. глуздану́ глузданё́м
2-я ас. глуздане́ш глузданяце́
3-я ас. глуздане́ глуздану́ць
Прошлы час
м. глуздану́ў глуздану́лі
ж. глуздану́ла
н. глуздану́ла
Загадны лад
2-я ас. глуздані́ глуздані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час глуздану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)