глаго́ліць
‘гаварыць, прамаўляць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| глаго́лю | глаго́лім | |
| глаго́ліш | глаго́ліце | |
| глаго́ліць | глаго́ляць | |
| Прошлы час | ||
| глаго́ліў | глаго́лілі | |
| глаго́ліла | ||
| глаго́ліла | ||
| Загадны лад | ||
| глаго́ль | глаго́льце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| глаго́лячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)