герменеўты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. герменеўты́чны герменеўты́чная герменеўты́чнае герменеўты́чныя
Р. герменеўты́чнага герменеўты́чнай
герменеўты́чнае		 герменеўты́чнага герменеўты́чных
Д. герменеўты́чнаму герменеўты́чнай герменеўты́чнаму герменеўты́чным
В. герменеўты́чны (неадуш.)
герменеўты́чнага (адуш.)		 герменеўты́чную герменеўты́чнае герменеўты́чныя (неадуш.)
герменеўты́чных (адуш.)
Т. герменеўты́чным герменеўты́чнай
герменеўты́чнаю		 герменеўты́чным герменеўты́чнымі
М. герменеўты́чным герменеўты́чнай герменеўты́чным герменеўты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)