генпракуро́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. генпракуро́р генпракуро́ры
Р. генпракуро́ра генпракуро́раў
Д. генпракуро́ру генпракуро́рам
В. генпракуро́ра генпракуро́раў
Т. генпракуро́рам генпракуро́рамі
М. генпракуро́ру генпракуро́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)