гематаге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гематаге́нны гематаге́нная гематаге́ннае гематаге́нныя
Р. гематаге́ннага гематаге́ннай
гематаге́ннае
гематаге́ннага гематаге́нных
Д. гематаге́ннаму гематаге́ннай гематаге́ннаму гематаге́нным
В. гематаге́нны (неадуш.)
гематаге́ннага (адуш.)
гематаге́нную гематаге́ннае гематаге́нныя (неадуш.)
гематаге́нных (адуш.)
Т. гематаге́нным гематаге́ннай
гематаге́ннаю
гематаге́нным гематаге́ннымі
М. гематаге́нным гематаге́ннай гематаге́нным гематаге́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)