гару́чка

‘тыф, гарачка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гару́чка
Р. гару́чкі
Д. гару́чцы
В. гару́чку
Т. гару́чкай
гару́чкаю
М. гару́чцы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)