гару́чка
‘усхваляваны чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| гару́чка | гару́чкі | |
| гару́чкі | гару́чак | |
| гару́чцы | гару́чкам | |
| гару́чку | гару́чак | |
| гару́чкай гару́чкаю |
гару́чкамі | |
| гару́чцы | гару́чках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)