ганарлі́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ганарлі́вец ганарлі́ўцы
Р. ганарлі́ўца ганарлі́ўцаў
Д. ганарлі́ўцу ганарлі́ўцам
В. ганарлі́ўца ганарлі́ўцаў
Т. ганарлі́ўцам ганарлі́ўцамі
М. ганарлі́ўцу ганарлі́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)