віхрэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
віхрэ́нне | віхрэ́нні | |
віхрэ́ння | віхрэ́нняў | |
віхрэ́нню | віхрэ́нням | |
віхрэ́нне | віхрэ́нні | |
віхрэ́ннем | віхрэ́ннямі | |
віхрэ́нні | віхрэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)