віру́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віру́тнік віру́тнікі
Р. віру́тніка віру́тнікаў
Д. віру́тніку віру́тнікам
В. віру́тніка віру́тнікаў
Т. віру́тнікам віру́тнікамі
М. віру́тніку віру́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)