віро́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| віро́ўнік | віро́ўнікі | |
| віро́ўніка | віро́ўнікаў | |
| віро́ўніку | віро́ўнікам | |
| віро́ўніка | віро́ўнікаў | |
| віро́ўнікам | віро́ўнікамі | |
| віро́ўніку | віро́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)