віншо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| віншо́ўнік | віншо́ўнікі | |
| віншо́ўніка | віншо́ўнікаў | |
| віншо́ўніку | віншо́ўнікам | |
| віншо́ўніка | віншо́ўнікаў | |
| віншо́ўнікам | віншо́ўнікамі | |
| віншо́ўніку | віншо́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)